Zajrzyj ===> szkaplerz.pl

Szkaplerz, jest znakiem pielgrzymim. To jest znak który każdemu z osobna, kto go otrzymał, ręce do niego wyciągając i przyjmując go, mówi: Jesteś w drodze. Mówi to w każdej chwili i przypo­mina to w ciągu dnia, przy­pomina wieczorem i każdego poranka. Jesteś w drodze!

(Kard. F. Macharski)

Wzięcie Maryi do siebie, do domu swego serca, w akcie ofiarowanie się Jej, jest osobistym zobowiązaniem i całkowitym oddaniem w Jej służbie. Nie sprowadza się ono do odmówienia jakiejś modlitwy czy też do oddania pewnych oznak czci w określonych okolicznościach, lecz obejmuje całe życie człowieka. Takiego aktu uczymy się od samej Maryi: Ecce ancilla Domini – oto ja służebnica Pańska.

Akt zawierzenia Matce Boskiej Szkaplerznej

Królowo Szkaplerza świętego i Matko Miłosierdzia zawie­rzam Ci nie tylko moją duszę i szczęście wieczne, ale zechciej przyjąć Niepokalana Dziewico moje ciało, byś je skutecznie broniła przed grzechem i pożądliwością, pokusami tego świata i chorobami, lenistwem i zasadzkami złego ducha. Pomóż mi uszlachetnić serce na wzór Najświętszego Serca Twego Syna Jezusa Chrystusa.

Maryjo! Oddaję Ci moje myśli, modlitwy i prace, uczucia, rozum, pamięć i wolę, abyś kierowała nimi dla dobra mego i całego Kościoła.

Poprzez Szatę Twoich cnót zsyłaj na ten świat pokój i mi­łość Chrystusa, który żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Historia Szkaplerza Świętego i Bractw Szkaplerznych

Szkaplerz, noszony jako wierzchnia część habitu przez wiele rodzin zakonnych, wywodzi się z fartucha używanego w czasie pracy w celu ochrony pozostałych części ubioru. Zakładało się go przez głowę. Jeden płat materiału opadał na plecy, a dru­gi na piersi. Łacińskie słowo scapulae oznacza barki, ramiona, plecy.

Historia szkaplerza jako znaku Maryi i związanego z nim nabożeń­stwa, wyrasta z aktu zawierzenia karmelitów osobie Maryi. Początki za­konu karmelitańskiego, który powstał w Palestynie przełomu XII i XIII wieku i na skutek prześladowań ze strony muzułmanów musiał przenieść się do Europy, były bardzo trudne…

Stojąc przed perspektywą kasaty, świątobliwy generał zakonu karmeli­tańskiego Szymon Stock mobilizuje swoich współbraci i podejmuje wy­siłek zawierzenia się Maryi. Prosi Ją, aby przez udzielenie przywilejów zechciała zachować zakon sobie po­święcony i noszący Jej imię w swej nazwie.

Tradycja karmelitańska podaje, że święty Szymon Stock, brat Najświętszej Maryi Panny z Córy Karmel modlił się usil­nie do Matki Jezusa słowami antyfony „Flos Carmeli – Kwiecie Karmelu”. W odpowiedzi Maryja ukazała mu się w nocyz 15 na 16 lipca 1251 roku w otoczeniu aniołów. Wskazała na Szkaplerz i ustanowiła go znakiem swej matczynej opieki. Uczyniła to słowami: „To będzie przywilejem dla Ciebie i wszystkich kar­melitów – kto w nim umrze, nie zazna ognia wiecznego”.

Rozwój pobożności Szkaplerznej opiera się na dwóch ob­jawieniach:
1/ św. Szymonowi – obietnica wiecznego zbawienia dla umierających w habicie Zakonu,
2/ papieżowi Janowi XXII w 1322 – obietnica wybawienia z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci tych, którzy nosili pobożnie Szkaplerz, zachowywali czystość według stanu i odmawiali naznaczone modlitwy).

Te przywileje rozszerzone na wszystkich wiernych noszą­cych Szkaplerz święty sprawiły, że pobożność szkaplerzna stawała się bardzo popularna. Kościół wielokrotnie zatwierdzał przywilej Szkaplerza i popierał nabożeństwo szkaplerzne. Papież Klemens VII bullą Exclementiz dnia 12 sierpnia 1530 r. potwierdził wszystkie łaski i przywileje Zakonu Karmelitów.

Do pogłębienia nabożeństwa szkaplerznego w ogromnej mierze przyczynił się papież Pius XII listem, nazwanym: Ma­gna charta nabożeństwa szkaplerznego. Stwierdził on:

Z pewnością nikomu nie jest tajnym, jak wiele przyczynia się miłość ku Najświętszej Maryi Pannie do ożywienia katolic­kiej wiary i poprawy obyczajów, szczególnie dzięki tym formom nabożeństwa, które zdają się posiadać wyższą ponad inne moc oświecania umysłów niebieską nauką i zapalania dusz do doskonalenia chrześcijańskiego życia. Najpierw należy do nich zaliczyć nabożeństwo Szkaplerza karmelitańskiego, które przez swoją prostotę, stosując się do pojęcia każdego człowieka, rozpowszechniło się bardzo szeroko wśród wiernych chrześcijan, przynosząc zbawienne owoce.

Na mocy władzy udzielonej przez Ojca Świętego Jana Pawła II, Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramen­tów 1996 roku zatwierdziła Obrzęd poświęcenia i nałożenia szkaplerza karmelitańskiego. W tym nowym obrzędzie często występują zamiennie zwroty: „udział w Rodzinie Karmelu” i sformułowanie: „członkowie Bractw Szkaplerznych”. Brac­two Szkaplerzne należy do wielkiej Rodziny karmelitańskiej, ponieważ pobożność maryjna wyrażająca się przez Szkaplerz, dzięki swej historii i ewolucji dotyczy dziś wielu środowisk. Obejmują one:

* zakonników i zakonnice;
* Świecki Zakon (zwany niegdyś Trzecim Zakonem);
* członków Bractwa Szkaplerznego;
* wszystkie osoby, które przyjęły Szkaplerz i żyją jego du­chowością w różnych formach zrzeszania się;
* wszystkich, którzy przyjąwszy Szkaplerz, żyją jego ducho­wością, ale bez żadnej formy zrzeszania się”.

Uczestnictwo w Rodzinie Karmelu oraz przyjęcie Szkaple­rza jako znaku tej przynależności dają wiernym możność życia jako „bracia” i „siostry” Maryi w jedności z Karmelem. Wszyscy zobowiązani są do gorliwego życia maryjnością charakterystyczną dla karmelitańskiej duchowości, każdy jednak w sposób odpowiadający więzi łączącej go z wyżej wymienioną „Rodziną Maryi”.

Przyjęcie wiernych do Bractwa Szkaplerznego dokonuje się po złożeniu odpowiedniej deklaracji, podpisanej przez ks. Proboszcza swojej parafii, na ręce Moderatora Bractwa, który wydaje legitymację.

Przyjęcia do Szkaplerza świętego bez zobowiązań brackich może dokonywać każdy kapłan nakładając poświęcony szka­plerz sukienny, jako udzielenie sakramentalium, błogosławiąc i wyznaczając codzienną modlitwę do Matki Bożej w intencji wszystkich noszących Szkaplerz karmelitański.

Nałożenie jednak medalika szkaplerznego (z jednej strony wizerunek Maryi z Dzieciątkiem Jezus, a z drugiej Najświęt­szego Serca Jezusa) nie jest równoznaczne z nałożeniem Szkaplerza karmelitańskiego. Przyjęcie powinno odbyć się szkaplerzem składającym się z dwóch kawałków materiału koloru brązowego albo brunatnego, połączonych dwoma sznurkami lub tasiemkami. Należyto poświadczyć przez wpi­sanie do odpowiedniej księgi imienia wiernego oraz daty. Może być również wystawione zaświadczenie ze wskazaniem Bractwa najbliższego dla osoby przyjmującej Szkaplerz święty.

Miałem wielkie nabożeństwo do Szkaplerza kar­melitańskiego w latach mej młodości. To piękne, że gorliwa matka troszczy się również o odzienie… Oto Dziewica Karmelu, Matka Świętego Szkaple­rza mówi nam o swej macierzyńskiej trosce, o swym zatroskaniu o nasze przyodzianie. Przyodzianiu w sensie duchowym, przyodzianiu łaską Boga i wspomaganiu nas w noszeniu tej szaty zawsze białej. (Jan Paweł II)

Praktyczne uwagi dla przyjmujących Szkaplerz

Szkaplerz sukienny i medalik mają taką samą wartość du­chową. Chociaż przyjęcie powinno dokonywać się przy pomocy Szkaplerza sukiennego (dwa płatki brązowego sukna połączone dwiema tasiemkami), można go później, według osobistego uznania, zastąpić medalikiem szkaplerznym, który powinien mieć z jednej strony wizerunek Najświętszego Serca Pana Jezusa, a z drugiej strony wizerunek Matki Bożej.

Przyjęcia do Szkaplerza dokonuje się tylko jeden raz. Gdy zniszczy się sukienny Szkaplerz albo zgubi się medalik, nabywa się nowy i nakłada się prywatnie. Nie jest wymagane poświęcenie nowego Szkaplerza. Gdyby jednak tego pragnął zainteresowany, może to uczynić każdy kapłan lub diakon.

Nie przyjmuje się do Szkaplerza osób nieobecnych. Wy­jątek stanowią osoby ciężko chore, żołnierze lub więźniowie. Można im przesłać poświęcony Szkaplerz, by założyli go sobie i podjęli praktykę nabożeństwa. Gdy ustaną przeszkody, powinni przyjąć go z rąk osoby duchownej, która wypisuje pamiątkę przyjęcia do Rodziny Szkaplerznej, a dane personalne przekazuje do wpisania do Księgi Przyjętych do Szkaplerza.

Zniszczony sukienny Szkaplerz najlepiej spalić. Nie po­winno się go wyrzucać do śmieci, gdyż byłoby to świa­dectwem braku czci dla samego znaku, jak i dla Tej, od której go otrzymaliśmy.

Jeśli ktoś przyjąwszy Szkaplerz, nie nosił go dłuższy czas J czy to z zapomnienia, czy z niedbalstwa, czy z powodu zgubienia go, nie musi go na nowo przyjmować z rak kapła­na. Wystarczy, gdy sam sobie go ponownie założy, żałując za zaniedbania i podejmie wymogi nabożeństwa. Gdy ktoś odrzuci Szkaplerz z pogardy, a zrozumiawszy, że źle uczynił, chce ponownie wrócić do praktyki nabożeństwa, obrzęd nałożenia Szkaplerza przez kapłana musi być powtórzony. Stolica Święta nie widzi przeszkód, aby Szkaplerzem odziewać również małe dzieci. Zaleca się jednak, aby były już w takim wieku, by mogły zrozumieć podstawowe prawdy wiary. Widząc, kim jest Maryja, owocniej będą mogły przyjąć dar macierzyńskiej miłości.

Szkaplerz najlepiej nosić na szyi. Nie czyni zadość obo­wiązkom nabożeństwa, ten, kto przyjąwszy Szkaplerz wiesza go w mieszkaniu np.: na ścianie. Wielkość łask obieca­nych poprzez Maryję domaga się od nas noszenia Szkaplerza w sposób godny.

Przywileje Szkaplerza Karmelitańskiego

1. Kto umrze w Szkaplerzu świętym, nie zazna ognia wiecz­nego, jak to obiecała Matka Boża.
2. Przywilej sobotni czyli obietnica Matki Bożej, potwierdzona przez Stolicę Apostolską, wybawienia z czyśćca w pierw­szą sobotę po śmierci tych, którzy pobożnie nosili Szka­plerz, zachowywali czystość według stanu (np. członkowie Bractw Szkaplerznych).
3. Noszący Szkaplerz ma zapewnioną opiekę Matki Bożej w życiu i szczególnie w godzinie śmierci.
4. Udział we wszystkich dobrach duchowych całego Zakonu Karmelitańskiego (np.: Msze święte, modlitwy, wyrzecze­nia, czy dobre uczynki).

Zobowiązania przyjmujących Szkaplerz

1. Żyć maryjnością, charakterystyczną dla duchowości karmelitańskiej przez naśladowanie cnót Matki Bożej i jednoczenie się z Nią.
2. Naśladować modlitwę Maryi, rozważając Słowo Boże, przeznaczając czas na modlitwę osobistą, różaniec, Liturgię Godzin, Eucharystię i trwać w obecności Bożej wypełniając swoje obowiązki.
3. Jednoczyć się z męką Chrystusa przez dobrowolne wyrze­czenia i współcierpienie z Chrystusem na wzór Maryi.

Litania do Matki Bożej Szkaplerznej

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże – zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże – zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże – zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, Ciebie z ufnością błagamy, módł się za nami.
Niepokalana Dziewico, objawiona przed wiekami świętemu Eliaszowi na Górze Karmel,
Niepokalana Dziewico, obłoku jaśniejący, pełen niebiańskiej rosy,
Niepokalana Dziewico, która wybrałaś Górę Karmel na ulubioną siedzibę i tron chwały,
Niepokalana Dziewico, jasna Jutrzenko Góry Karmel,
Niepokalana Dziewico, która nam w szkaplerzu świętym znak zbawienia dałaś,
Królowo Karmelu, Matko i opiekunko wszystkich, którzy szkaplerz święty noszą,
Królowo Karmelu, Która zapewniłaś, że kto pobożnie Szkaplerz nosi nie zostanie potępiony,
Królowo Karmelu, pociecho w godzinie śmierci,
Królowo Karmelu, nadziejo umierających,
Królowo Karmelu, ochłodo dusz czyśćcowych,
Królowo Karmelu, Która obiecałaś Twym wiernym sługom otworzyć bramy nieba w pierwszą sobotę po ich śmierci,
Królowo Szkaplerza świętego, Pani nieba i ziemi,
Królowo Szkaplerza świętego, tronie mądrości,
Królowo Szkaplerza świętego, źródło miłosierdzia,
Królowo Szkaplerza świętego, ukojenie i pociecho nieszczęśliwych,
Królowo Szkaplerza świętego, jedyna ucieczko nasza,
Królowo Szkaplerza świętego, w naszych niepokojach i niebezpieczeństwach,
Królowo Szkaplerza świętego, w naszych doświadczeniach,
Królowo Szkaplerza świętego, w naszych niepowodzeniach,
Królowo Szkaplerza świętego, w naszych zniechęceniach,
Królowo Szkaplerza świętego, w wątpliwościach i pokusach,
Królowo Szkaplerza świętego, we wszystkich naszych potrzebach,
Królowo Szkaplerza świętego, Opiekunko naszej Ojczyzny,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam odrodzić się w duchu i w prawdzie,
Królowo Szkaplerza świętego, zniwecz w naszym kraju obojętność religijną,
Królowo Szkaplerza świętego, oddal od nas wszelkie zło,
Królowo Szkaplerza świętego, daj światło błądzącym,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam wiarę ojców naszych,
Królowo Szkaplerza świętego, daj światło Ducha świętego kierującym naszym państwem,
Królowo Szkaplerza świętego, daj miłość i zgodę rodzinom naszym,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam czystą młodzież i niewinną dziatwę,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam pełne poświęcenia powołania kapłańskie, zakonne i misyjne,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam świętych kapłanów i misjonarzy,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam wytrwać w służbie Bożej aż do śmierci,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam żyć duchem świętej Teresy od Dzieciątka Jezus,
Królowo Szkaplerza świętego, daj nam Świętych i Błogosławionych,
Królowo Szkaplerza świętego, otaczaj opieką Kościół i Ojca świętego,
Królowo Szkaplerza świętego, okryj Szkaplerzem świętym całą Polskę,
Królowo Szkaplerza świętego, prowadź nas wszystkich do Najświętszego Serca Jezusowego,
Królowo Szkaplerza świętego, oczyść i rozpal nasze serca, abyśmy stali się godni Twego orędownictwa,
Królowo Szkaplerza świętego, jedyna nasza po Bogu Nadziejo,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami, Królowo Szkaplerza świętego.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Boże, któryś szczególniejszą opieką Błogosławionej Dziewicy Maryi Zakon Karmelitański obdarzyć raczył, spraw łaskawie, abyśmy umocnieni opieką Szkaplerza Świętego, doszli do wiecznego szczęścia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.